Van kwallenbeet op eikel tot jongetje dat z'n vader onderpist: strandwacht Dirk stopt na 50 jaar (2024)

Op zijn 16e begon Dirk van Oosten als strandwacht op het strand van Hoek van Holland. Vijftig jaar later nadert zijn pensioen. Op een hectische stranddag blikt de Hoekenees terug op zijn meest bijzondere ervaringen. Dirk zit vol anekdotes, van gestolen kleren op het naaktstrand tot een aangespoeld paard vol paling.

De vraag aan de 66-jarige coördinator is of hij drie gebeurtenissen kan opnoemen die hij nooit meer zal vergeten. Nog geen kwartier later heeft hij een lijst van twintig dingen opgenoemd. Over iedere gebeurtenis vertelt hij even gedetailleerd als smaakvol, alsof het gisteren allemaal is gebeurd.

"Er zijn hier heel veel gekke dingen geweest", begint hij de bijna oneindige lijst van dramatische en bijzondere, maar ook leuke en grappige anekdotes.

"Het was al ver na werktijd. Ik zat thuis en werd opgeroepen door een commandant. Het was een Duits verzoek. Een man was het water in gegaan en zoekgeraakt. Het was een onstuimig zeetje. Toen wij een half uur later arriveerden wist je al: de kans is klein dat hij nog levend gevonden gaat worden.

Zijn vrouw en kindje waren ook op het strand. Zij hadden nog enige hoop dat we hem levend zouden vinden. Wij hebben hem een tijdje later uit het water gehaald. Dat gekrijs wat we toen hoorden..."

"Een kindje van ongeveer 12 jaar oud was al zo'n twaalf of dertien uur zoek. Zijn ouders vreesden het ergste, dat snapte ik wel. Zij zaten op 's-Gravenzande en dat kind was richting Hoek van Holland gelopen.

Wat bleek: hij was samen met andere kinderen gaan spelen in een plasje. Die kinderen waren op een gegeven moment naar huis gegaan en hij was alleen overgebleven. Verder niks aan de hand."

"Er was een keer een zak met bakmeel aangespoeld. Het buitenste van het meel was keihard geworden, maar het binnenste was nog zacht. Daar hebben we toen heerlijk pannenkoeken van gebakken."

"Een man zat op het naaktstrand en al zijn spullen waren gestolen. Hij liep naakt over het strand, maar woonde in Rotterdam. Hij had niks meer, toen hebben wij hem in elk geval een broek gegeven."

"We hadden een keer een man met een kwallenbeet op z'n eikel."

"Een zoekgeraakt jongetje zat bij ons op de post. Op een gegeven moment kwam z'n vader hierheen en die nam zijn zoon op de nek. Die jongen was waarschijnlijk zo blij, dat-ie z'n vader effe zeiknat piste."

"In m'n beginjaren zat ik een keer in de boot. Hoor ik een man roepen: 'Help, help!' Komt-ie naar boven, zegt-ie: 'Geintje, geintje!' Een volgende keer maakt die man weer hetzelfde geintje, dachten we. Maar toen had-ie ineens echt hulp nodig."

"Er spoelde een keer een paard aan. In dat paard zat allemaal paling. Dat paard was half open en paling is een echte lijkenvreter. Waarschijnlijk was dat dode paard overboord gegooid, alles wat schepen teveel hebben gooien ze overboord."

"Vroeger zaten dieven vaak met een verrekijker in de duinen. Als jij dan de zee in was, ging er eentje naar jouw plek toe. Die ging er zogenaamd zitten en graaide ondertussen in je tas en at rustig een boterhammetje.

Zo is een keer een vent het hele strand overgegaan. Hij had allemaal juwelen bij zich: horloges, kettingen. Die hebben we toen wel gegrepen en daarna snel de politie erbij gehaald."

"André Hazes heeft hier een keer opgetreden, de nachtburgemeester van Rotterdam was hier. Maar we hebben ook een keer olifanten op het strand gehad. Die kwamen van het circus en moesten even de zee in. Dus die liepen ineens op het strand hier."

Na maar liefst vijftig jaar gewerkt te hebben als strandwacht, is het voor de goedlachse Van Oosten klaar. Ja, hij vindt het jammer om te stoppen. Maar in één keer vertrekken doet hij niet. Hij bouwt de komende maanden langzaam af.

Wel heeft hij nog een belangrijke boodschap voor alle strandgangers. "Mijn grootste zorg is dat ik steeds vaker mensen zie die niet kunnen zwemmen of kinderen die aan hun lot overgelaten worden. Ik wil graag dat het schoolzwemmen weer terugkeert. Die zorg bestaat ook al in de politiek."

Deze week was er alvast een afscheid voor Dirk. "Dat is wel een beetje een raar gevoel. Er komen zo'n honderd mensen langs. In december bereik ik officieel mijn pensioneringsdatum."

Wat het werk zo mooi maakte voor hem? "Vertrouwen in elkaar hebben", zegt hij over de verschillende collega's waarmee hij door de jaren heen samenwerkte. "En wij maken dolletjes, maar het werk blijft ook serieus."

💬 WhatsApp ons!
Heb jij een tip voor de redactie? Stuur ons een bericht, foto of filmpje via WhatsApp ons of Mail: nieuws@rijnmond.nl